Ull og handverk – Arfleifð sem lifir
Á norðurslóðum hefur fatnaður alltaf þurft að vera af bestu gæðum – ekki bara fyrir þægindi, heldur fyrir hreina lífsafkomu. Frá örófi alda hafa heimamenn þróað einstaka þekkingu á undirbúningi leðurs og saumaskap. Ef fötin rifnuðu í ísköldu veðri, varð fólk að geta gert við þau á staðnum. Þekkingin á því hvernig á að skapa vatnsheldan, anda fatnað hefur því verið til staðar í margar aldir – og er enn í dag ómetanleg.
Á Íslandi hefur ull verið hjarta samfélagsins um aldir. Íslendingar hafa alið af sér sterka hefð fyrir prjónaskap og vefnaði – ekki bara sem listform heldur sem lífsviðurværi. Á víkingaöld var jafnvel ólöglegt að selja gallaðan vefnað, því ofin ull var ein helsta mynt landsins! Ísland var á tímabili stærsti framleiðandi vadmáls í Norður-Atlantshafi, og ull varð ein mikilvægasta útflutningsvara þjóðarinnar.
Þessi hefð lifir enn! Ef þú vilt efni sem sameina arfleifð, gæði og náttúrulega fegurð, þá ertu á réttum stað. Skapaðu eitthvað einstakt með efnum sem hafa sannað gildi sitt í gegnum aldirnar.
Historically, in the artic region, materials for clothing needed to be of good quality for pure survival. Leather preparation and sewing were essential survival skills for locals. If your clothes break or tear in the icy cold, you have to be able to repair them. Knowledge of how to make waterproof, breathable garments has existed for a very long time. Wool and weaving have in many ways been the heart of Icelandic society throughout history. Working with wool was an important part of the lives and culture of the people and a strong tradition for knitting and weaving. It was even punishable by law for selling inadequate woven wool in the viking era, as it was a dominant form of legal currency in Iceland. At a time the country was the largest producer of wadmal (woven wool) in the North Atlantic and it became to be very important to the country´s trade as the main export.